نویسنده: Jon Katz، گزینش و برگردان به فارسی: الهام یوسفی
تحقیقات جدید نشان داده اند که ابزارهای فناورانه که برای آسانتر کردن زندگی مان به کار می بریم، اوقات فراغت و آسودگی ما را از بین می برند. ما ساعات طولانی تری را کار می کنیم و کمتر به تعطیلات می رویم (و هنگامی هم که به تعطیلات می رویم، تلفن همراه و لپ تاپمان را با خود می بریم). استفاده فزاینده از ایمیل، تلفن همراه و اینترنت در حال از بین بردن هر گونه فضای خصوصی و اوقات فراغت است و در نتیجه بیش از پیش دچار استرس می شویم.
از زمان انقلاب صنعتی مردم تصور کرده اند که ابزارهایی که موجب صرفه جویی در نیروی کاری می شود، آنها را از بار سنگین محیط کار رها می کند و به آنها فرصت بیشتری می دهد تا از لحاظ عقلانی، خلاق بودن و اجتماعی رشد کنند. برای مثال به هنر بپردازند، رویدادهای جاری را دنبال کنند، زمان بیشتری را با خانواده و دوستان بگذرانند و حتی بیهوده وقت خود را تلف کنند.
اما ما اکنون در آغاز قرن بیست و یکم از یکی از بزرگترین زمانهای اوج فناوری در تاریخ بشر برخوردار هستیم. همان ابزارهایی که قرار بود ما را آزاد کنند، ما را به محیط کار و مطالعه مان سخت پیوند داده اند. به نظر می رسد که فناوری هرگز آنچه را که انتظار داشتیم برآورده نمی سازد.
